Temat 31. Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Rozwojowej koncentruje uwagę na rozwoju człowieka w stale zmieniającym się świecie. Kluczowym zagadnieniem są zmiany, dokonujące wraz z upływem czasu w systemie relacji jednostki z otoczeniem, w którym jest ona wyróżnionym elementem.
W dorobku współczesnej psychologii rozwoju wyłania się coraz powszechniej akceptowane stanowisko, że rozwój człowieka odnosi się do każdej zmiany w rozmiarze, kształcie i funkcji w całościowej organizacji struktur i procesów psychicznych oraz oznacza ciągłą ich reorganizację w kierunku niedających się łatwo przewidzieć nowych ich postaci. Zmiany rozwojowe w organizacji procesów i funkcji charakteryzuje: (a) systematyczność (współzależność zmian wcześniejszych z późniejszymi) oraz (b) sukcesywność (następczość zmian – niekoniecznie w tym samym obszarze). U podstaw tego procesu leży całościowo zintegrowane funkcjonowanie w adaptacyjnym dążeniu jednostki do osiągania celów (bieżących i odległych) oraz w radzeniu sobie z napotykanymi wyzwaniami.
Mówiąc o wyzwaniach rozwojowych mamy na myśli wymagania związane z utratą równowagi w stosunkach osoby (P) ze środowiskiem (E) na skutek zmian, jakie zachodzą w podmiocie i/lub otoczeniu.